Martial Arts
Martial Arts zijn hot! Meer en meer kinderen beginnen op vroegere leeftijd met zelfverdedigingssporten. Zowel de meisjes als jongens zijn er zot van! Tijdens het kamp nemen de lesgevers hun mee naar de mysterieuze wereld van de verschillende krijgskunsten. Wat kunnen ze verwachten?
Aikido
(Japans: Aikidō letterlijk vertaald “de weg van het samenkomen met Ki”) is een Japanse krijgskunst met een sterk filosofische inslag, die in het begin van de 20ste eeuw door Morihei Ueshiba Sensei ontwikkeld werd. Ueshiba, door Aikidoka’s O’ Sensei (de grote meester) genoemd, liet zich hierbij inspireren door de technieken van de Japanse Samoerai. Ueshiba Sensei voegde ook een morele waarde toe aan de kunst van Aikido, die ontleend werd aan de toen nieuwe Japanse religie Omoto-Kyo. Het uitgangspunt van de Aikidotechniek is het verstoren van het evenwicht van de aanvaller, door diens stoot- of slagkracht het doel te laten missen en aldus door het zwaartepunt heen te trekken, dit geschiedt door soepele, cirkelvormige bewegingen. Alle draai- en schroefbewegingen lopen uit op een worp- of hefboomtechniek. Het Aikido kent drie basishoudingen en bovendien het gebruik van beide vlakke handen als een soort zwaard, verscheidene worpen en hefboomtechnieken, zoals een arm- of polsklem. Omdat het traditionele Aikido niet als wedstrijdsport wordt beoefend verlopen de demonstraties en examenoefeningen volgens een vastgesteld schema, waarin de verscheidene technieken aan bod komen.
Engels Boksen
is een tactische vechtsport waarbij ringinzicht, de coördinatie van voeten, ogen en handen alsook de algemene conditie centraal staan. Twee tegenstanders proberen punten te scoren door elkaar op de juiste trefvlakken te raken, of te winnen op bijvoorbeeld een knock-out (KO). Dat kan door één enkele stoottechniek of door een combinatie van verschillende stoottechnieken zoals bijvoorbeeld de directe stoottechnieken Jab en Cross, de opstoot Uppercut en de hoekstoot Hook. Uithouding, kracht, precisie zijn evenveel nodig als pure snelheid om een tegenstander zowel snel en hard te kunnen raken. Naast het traditionele boksen voor mannen worden er ook kampioenschappen voor vrouwen en kinderen gehouden.
Capoeira
is een spel, vaak omschreven als een Braziliaanse vechtende dansvorm. Zij heeft haar wortels in soortgelijke spelen of riten die werden meegebracht door de Afrikaanse bevolking in de tijd van de slavernij in Brazilië. Twee mensen spelen het Capoeiraspel in een door mensen gevormde cirkel, waarvan het hart een rij muzikanten is. Het spel is een uitwisseling van aanvals- en verdedigingstechnieken op het ritme van muziek, waarbij de ‘verdedigende’ partij laag gebukte, ontwijkende bewegingen maakt. Kenmerkende bewegingen van het spel zijn de Ginga een swingende basisstap van waaruit alle mogelijke bewegingen voortvloeien. Capoeira ziet eruit als een combinatie van vele acrobatische bewegingen en draaitrappen.
Jiu Jitsu
(Japans: Jiu Jutsu, Ju Jutsu kan vertaald worden als “zachte kunst”, of nog correcter als “soepele techniek”). Het is een Japanse krijgskunst waarmee men in een paar seconden een aanvaller kan controleren of uitschakelen. De beoefenaar ervan heet een Jiu Jitsuka. Jiu Jitsu is als krijgskunst geschikt voor alle leeftijden. In het Jiu Jitsu leert men zich niet alleen te verdedigen tegen verschillende aanvallen, maar ook het uitvoeren van verschillende aanvalstechnieken zoals stoot- en traptechnieken, worpen, vegen, klemmen, drukpunten en wurgingen zijn van toepassing.
Judo
(Japans: Jūdō) is een van oorsprong Japanse krijgskunst die rond 1882 werd ontworpen door Jigoro Kano Sensei. Het woord betekent ‘de zachte weg’ waarbij het woordje do verwant is aan de weg of het levenspad. Een beoefenaar van het judo heet een Judoka. Judo is een sport die wereldwijd beoefend wordt en tevens een Olympische sport is. Judo hanteert voornamelijk werptechnieken, veegtechnieken en grondtechnieken.
Karate
(Japans: letterlijk vertaald Lege Hand) is een krijgskunst die is ontstaan op de Ryukyu-eilanden, waaronder het eiland Okinawa. Het is ontstaan uit een samenvoeging van het Chinese Kempo (Kenpo) en de inheemse vechtkunsten van Okinawa, die Karate werden genoemd. Bij Karate ligt de nadruk vooral op het gebruik van stoot-, trap- en afweertechnieken (tsuki-waza, geri-waza en uke-waza). In het curriculum van sommige karatestijlen komen ook worpen, klemmen, verwurgingen en worsteltechnieken voor. Een beoefenaar van het Karate wordt een Karateka genoemd.
Kickboksen
is een vechtsport waarbij zowel de handen als de benen mogen worden gebruikt. De vechtsport kent zijn oorsprong in Japan en verspreidde zich nadien uit naar de Verenigde Staten, waar het begin de jaren zeventig populair werd. Het kickboksen in de VS hanteert het systeem om vechtsporters uit verschillende stijlen zich met elkaar te laten meten. Het kickboksen in Japan (K-1 rules) hanteert dan weer een mengeling van de harde karatestijlen met invloeden van het Muay Thai. Bij kickboksen worden de stoten van het boksen gecombineerd met de trappen uit Karate. Elleboogstoten zijn in het Kickboksen, anders dan bij het traditionele Thaiboksen, niet toegestaan.
Kung Fu
(Chinees: Gōng Fu vrij vertaald hoge vaardigheid, grote concentratie of toewijding). De traditionele Chinese krijgskunsten zijn onder deze naam, die soms ook in het Chinees gebruikt wordt, in het westen bekend geworden. Deze traditionele stijlen richten zich voornamelijk op zelfverdediging, gewapend of ongewapend. De werkelijke oorsprong van Kungfu is in de prehistorie van China, wanneer de mens zich moest leren verdedigen tegen wilde dieren en andere stammen.
Taekwondo
(Koreaans: Tae voet, Kwon hand of vuist en Do de manier of de weg). Taekwondo is dus het gebruik van de hand en de voet, met als doel zelfverdediging en het verbeteren van je persoonlijkheid omdat er veel aandacht gaat naar zelfbeheersing en respect. Voor de serieuze Taekwondoka is het niet alleen het gebruik van de handen en de voeten, maar ook een manier van denken, een manier van zelfdiscipline en ontwikkeling van zelfvertrouwen. Taekwondo wordt gezien als een kunst van zelfverdediging, die gebruikt kan worden voor gerechtigheid en het verdedigen van de zwakkere. Het is een kunst die niet alleen is weggelegd voor sterke mensen, maar die door iedereen te beoefenen is. Op 11 april 1955 was er voor het eerst sprake van de naam Taekwondo.
Tai Chi
(Chinees: Tai Ji) is een Chinese Neijia bewegingskunst. Tai chi wordt beoefend voor zijn gezondheidsbevorderende eigenschappen, maar ook als een krijgskunst voor zowel zelfverdediging als voor het uitschakelen van tegenstanders. De term Neijia (interne bewegingskunst) verwijst naar de nadruk die bij een aantal Chinese bewegingskunsten, zoals Tai Chi en Xing Yi Quan, ligt op de interne beleving en ontwikkeling. Dit in tegenstelling tot krijgskunsten waarbij de externe manifestatie belangrijk is, zoals bijvoorbeeld Karate of Kickboksen. Hoewel Tai Chi bekend staat als een zogenaamde zachte sport als onderdeel van wat in China ook wel Wushu wordt genoemd en de bewegingen meestal solitair worden uitgevoerd, worden er ook aan Tai Chi gerelateerde wedstrijden gehouden. Een veel door Tai Chi beoefenaars gedane activiteit wordt aangeduid met de Engelse term Pushing Hands waarbij twee deelnemers elkaar uit evenwicht proberen te krijgen. Hierin worden ook internationale wedstrijden gehouden. Andere wedstrijden worden gehouden in het zo goed mogelijk uitvoeren van de bewegingen van een stijl. Deze uitvoering wordt beoordeeld door een jury.
en meer…